کتاب اخلاق ناصری نوشته خواجه نصیر الدین طوسی به تصحیح مجتبی مینوی کتابی است که در سه مقاله و سی فصل است.در فصل سیم که در سیاست مدن وآن هشت فصل است.که بیشتر مورد توجه علم اخلاق وتربیت است. در این هشت فصل در سبب احتیاج به تمدن وفضیلت این علم واقسام اجتماعات و شرح احوال مدن،در سیاست ملک و آداب ملوک،سیاست خدمت وآداب اتباع ملوک،در فضیلت صداقت وکیفیت معاشرت با اصدقا صحبت های ارزشمندی شده است.نمونه ای از متن کتاب که برای حاکمان ومسئولین شهر ومنطقه آورده است:
در مورد صفات ریاست عظمای یک منطقه که "چهار حال بود؛اول حکمت که غایت همه غایات است،دوم تعقل،و سویم جودت اقناع وتخییل که از شرایط تکمیل بود.وچهارم که از شرایط دفع و ذب بود وریاست او را ریاست حکمت خوانند".
